یکی از چالش‌های فکری دانش‌آموزان وقتی که اندکی از برنامه‌ی راهبردی عقب می‌افتند، شرکت نکردن در آزمون‌هاست تا روحیه‌شان ضعیف نشود و نیز اگر این 4 ساعت زمان آزمون را مطالعه کنند، راندمان بیش‌تری خواهند داشت.

این تفکر در کوتاه‌مدت مرهمی برای عدم برنامه‌ریزی صحیح آن‌هاست اما در آینده و اهداف بلندمدتشان مصداق «نوش‌دارو پس از مرگ سهراب» خواهد شد.

انگیزه‌ی شرکت در آزمون را با مثالی توضیح می‌دهم:

هر فرد یا هر جامعه‌ای برای آن‌که میزان کارایی برنامه‌ریزی برای اهدافش را ارزیابی کند، تلاش می‌کند در بزرگ‌ترین رویدادهای رقابتی با حضور حریفان بزرگ‌تر و نامدار شرکت کند. مثلاً همه‌ی کشورها